Warszawa, 23 października

Drodzy Bracia i Siostry!

W sierpniu obchodziliśmy wielki Jubileusz stulecia Cudu nad Wisłą. W różnych miejscach, które znajdują się na terenie naszej diecezji odbyły się uroczystości, podczas których dziękowaliśmy Bożej Opatrzności za opiekę oraz uczciliśmy bohaterów wydarzeń sprzed stu lat.

Widzialnym znakiem naszej pamięci, który pozostanie po jubileuszowych obchodach, jest wotum dziękczynne złożone Matce Bożej Łaskawej w postaci statuy ustawionej przy powstającym sanktuarium św. Jana Pawła II w Radzyminie. Trzymetrowa figura zwrócona na wschód jest widoczna dla podróżujących drogą ekspresową S8 – Trasą Bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 roku – w kierunku Warszawy i przypomina o wstawiennictwie Matki Najświętszej.

Składam wyrazy wielkiej wdzięczności wszystkim, którzy włączyli się w realizację tej wspólnej inicjatywy wielu środowisk i na różny sposób przyczynili się do powstania pomnika. W ten sposób wypełniamy testament duchowy św. Jana Pawła II, który właśnie na naszą diecezją nałożył obowiązek pamięci o Cudzie nad Wisłą.

Drodzy Diecezjanie, zbiórka na rzecz wotum prowadzona jest przez diecezjalną Fundację im. błogosławionego księdza Ignacego Kłopotowskiego. Jeśli ktoś jeszcze zechciałby zaangażować się w to dziękczynienie, proszę – w miarę możliwości – o ofiary, tak żeby był to dar serca nas wszystkich.

Trwając – szczególnie w trudnym okresie pandemii – w nieustannym zawierzeniu Matce Bożej Łaskawej, Patronce Stolicy i Strażniczce Polski, wszystkim z serca błogosławię.

Wasz biskup
Romuald Kamiński

Osoby, które zechcą wesprzeć inicjatywę budowy pomnika-wotum za cud 1920 roku mogą składać ofiary na konto Fundacji im. bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego:

58 1020 1042 0000 8602 0427 7042
Fundacja im. błogosławionego księdza Ignacego Kłopotowskiego
Grochowska 194/196, 04-357 Warszawa
z dopiskiem: „Darowizna wotum dziękczynne”

17 sierpnia 1920 roku generał Józef Haller dziękował Opatrzności Bożej, przed obrazem Matki Bożej Anielskiej w Mińsku Mazowieckim, za Cud nad Wisłą. Sto lat później, w tym samym miejscu, w kościele Narodzenia Najświętszej Maryi Panny zakończyły się jubileuszowe obchody rocznicy Bitwy Warszawskiej. Mszy Świętej przewodniczył Nuncjusz Apostolski w Polsce Arcybiskup Salvatore Pennacchio.

Liturgię koncelebrowali Biskup Warszawsko-Praski Romuald Kamiński oraz Biskup Pomocniczy Diecezji Warszawsko-Praskiej Marek Solarczyk.

W słowie wprowadzającym biskup Romuald Kamiński przywitał nuncjusza apostolskiego i pozostałych duchownych, podziękował za wspólną modlitwę przedstawicielom władz samorządowych i państwowych. Wyraził również wdzięczność przedstawicielom mediów za relacjonowanie obchodów 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej.

Homilię wygłosił biskup Marek Solarczyk, który przypominał postać generała Józefa Hallera:

Jego osoba wzbudzała podziw u Polaków. Zdolności organizacyjne, wiedza wojskowa, autorytet dowódcy to nie wszystkie przymioty, które sprawiały zaufanie u innych. Był człowiekiem wielkiej szczerości i bardzo pokornej wiary. Pomimo piastowanych urzędów i ogromu zadań potrafił przeżywać z oddaniem czas modlitwy i wszystkie swoje starania zawierzać Bogu, a nade wszystko Matce Najświętszej. Czynił to przed stu laty przy wielu okazjach, a tak wyjątkowe miejsce miała ta świątynia i znajdujący się w niej wizerunek Matki Bożej Anielskiej.

Biskup Marek Solarczyk podkreślił, że sto lat temu ofiarnością wykazało się wiele osób, którym dziś dziękujemy:

W osobie tego pierwszego ochotnika chcemy dziś dziękować za rzesze Polaków, którzy tak jak generał Haller nie wahali się wziąć do swojego życia tajemnic Ojczyzny i podjąć dzieło miłości dla drugiego człowieka. Byli to żołnierze regularnej armii i ochotnicy, którzy z gotowością do nawet największych poświęceń toczyli krwawe boje z wojskami bolszewickimi. To także ludność cywilna, która w wieloraki sposób służyła przygotowującym się do walki, udającym się na front, powracającym z ranami i poległym żegnanym z szacunkiem. Jak nie przywołać ochotników ducha, którzy w całej Ojczyźnie, ale tak wyjątkowo gorąco w Warszawie i jej okolicach modlili się do Boga o cud. Do wspólnoty ducha przywoływali orędownictwa świętych patronów, wśród których zawsze pierwsze miejsce i pierwsza była Matka Najświętsza.

Na zakończenie liturgii głos zabrał abp Salvatore Pennacchio.

Jestem bardzo poruszony, że mogę być tutaj z Wami. Mogę sobie wyobrazić, co czuł mój poprzednik abp Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI, sto lat temu modląc się przed tym obrazem Matki Najświętszej. Dziękuję biskupowi Markowi Solarczykowi za piękną homilię, w której zwrócił uwagę na ten aspekt modlitwy.

20 lat temu koronacji obrazu Matki Bożej Anielskiej dokonał prymas Józef Glemp.

fot. Ewelina Klingbeil, Arkadiusz Malik

To dar serc Polaków za opiekę Opatrzności Bożej podczas Bitwy Warszawskiej. Przy powstającym w Radzyminie Sanktuarium św. Jana Pawła II stanęła figura Matki Bożej Łaskawej. Uroczystej Mszy Świętej z poświęceniem pomnika przewodniczył Biskup Warszawsko-Praski Romuald Kamiński. Eucharystię koncelebrowali Biskup Pomocniczy Diecezji Warszawsko-Praskiej Marek Solarczyk oraz Biskup Pomocniczy Archidiecezji Białostockiej Henryk Ciereszko.

W homilii biskup Romuald Kamiński mówił o objawieniach Matki Bożej podczas walk pod Ossowem i Wólką Radzymińską:

Bolszewicy wyraźnie widzieli Świętą Postać jako żywą osobę. Szczegóły ukazania się Najświętszej Dziewicy znamy także z relacji świadków pośrednich – mieszkańców wsi, do których dotarli oszaleli z grozy bolszewicy, szukający jakiegokolwiek schronienia. Modlitwy, które wypłynęły z milionów polskich serc, otworzyły bramy nieba. Dzięki nim Bogurodzica, wzywana przez naród, który obrał ją swoją Strażniczką, mogła zstąpić i ukazać się.

Pasterz Diecezji Warszawsko-Praskiej podkreślił, że figura Matki Bożej Łaskawej powstała dzięki zaangażowaniu wielu osób:

Z potrzeby serc naszych diecezjan i wszystkich, którzy zapragnęli uczcić Matkę Łaskawą, stanęła tutaj w Radzyminie przy wzniesionej co dopiero świątyni i zorganizowanej parafii pod wezwaniem św. Jana Pawła II – statua ze spiżu, ustawiona na wyniosłym cokole, Matka, Królowa, o obliczu zwiastującym wielkie napięcie, ogromną odpowiedzialność i matczyne zatroskanie.

-Dawnymi czasy, przed stu laty, tu był środek bitwy o stolicę. Teraz to miejsce szczególne w naszej diecezji. Będzie dla nas wszystkich miejscem i sposobnością do powierzania wszystkich naszych trosk, boleści i wylania obfitości wdzięczności wobec Boga i Matki naszej. Maryjo, Matko Łaskawa, Tyś wywyższeniem Warszawy, Tyś wielką chlubą Polski, Tyś wielką dumą naszego narodu!

zakończył ordynariusz Diecezji Warszawsko-Praskiej.

Figura Matki Bożej Łaskawej, która stanęła przy Sanktuarium św. Jana Pawła II w Radzyminie, ma trzy metry wysokości. Została umiejscowiona na ośmiometrowym postumencie. Autorami figury są profesorowie Akademii Sztuk Pięknych Maciej Aleksandrowicz i Grzegorz Witek.

Fot. Waldemar Kompała

 

W stulecie Bitwy Warszawskiej, przed południem, na Cmentarzu Bohaterów 1920 r. w Ossowie odbyły się uroczystości z udziałem władz państwowych i samorządowych. Mszy Świętej przewodniczył abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Liturgię koncelebrował Biskup Warszawsko-Praski Romuald Kamiński.

Zgromadzonych na wspólnej modlitwie przywitał bp Romuald Kamiński:

Dzisiaj przy tej kaplicy, będącej wotum dziękczynnym za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej, za Cud nad Wisłą, pragniemy z głębi naszych serc wypowiedzieć Bogu i Matce Zbawiciela nasze dziękczynienie i uwielbienie. Bohaterom tamtych dni oddajemy należy im szacunek.

Pasterz Diecezji Warszawsko-Praskiej słowa wdzięczności skierował do obecnych w Ossowie żołnierzy:

Pragnę przekazać serdeczne życzenia oficerom i żołnierzom – to ich święto. Niech czują się tutaj szczególnie wyróżnieni.

W homilii abp Stanisław Gądecki podkreślił, że w obliczu zewnętrznego zagrożenia do walki zmobilizowało się całe społeczeństwo:

Polska obrona była bliska załamania. I nagle, w tym tragicznym położeniu, nastąpiło coś nieoczekiwanego; wielki zryw niepodległościowy Polaków. Do wojska masowo zgłaszali się robotnicy, chłopi i inteligenci, studenci a nawet uczniowie. W obliczu nadciągającej katastrofy państwa największe partie polityczne postanowiły wziąć na siebie odpowiedzialność za politykę wschodnią. W tym celu – 24 lipca – powstał Rząd Obrony Narodowej, złożony z przedstawicieli wszystkich stronnictw politycznych.

Walka trwała także w sferze duchowej:

Nigdy wcześniej Kościół katolicki nie wykazał się tak wielkim zaangażowaniem jak wtedy. W uroczystość Przemienienia Pańskiego – dnia 6 sierpnia – rozpoczęła się wielką nowennę za Ojczyznę, która to nowenna miała zakończyć się dnia 15 sierpnia; w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Na zakończenie Metropolita Poznański wezwał do wspólnej modlitwy za bohaterów walk.

Módlmy się za wszystkich poległych w tamtej wojnie sprzed 100 lat, którzy spoczywają w tej zlanej ich krwią ziemi. Dziękujemy im wszystkim za ocalenie naszej Ojczyzny. Za ocalenie Europy. Niech ich umiłowanie wolności i ojczystej ziemi wzbudzi w naszych sercach pragnienie pokoju.

Podczas uroczystej Mszy Świętej ukoronowany został wizerunek Matki Bożej Zwycięskiej.

15 sierpnia uroczystości w ramach obchodów 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej odbywają się w Ossowie i Radzyminie. Pełny harmonogram jest dostępny tutaj.

Warszawa, dnia 9 sierpnia 2020 r.

Słowo pasterskie na XIX Niedzielę Zwykłą,
zapowiadające obchody stulecia Cudu nad Wisłą

Wielebni Duszpasterze,
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
Umiłowani Diecezjanie,

już za kilka dni będziemy przeżywać wielkie rocznice, związane z historyczną bitwą, zwaną Bitwą Warszawską, a dla bardzo wielu naszych Rodaków był to Cud nad Wisłą. Bolszewicy uciekający z pola walki, napotkanym ludziom, z wielkim przejęciem i trwogą, opowiadali o ukazaniu się Bożej Matki.

Te wyjątkowo doniosłe wydarzenia miały miejsce na terenie obecnej diecezji warszawsko-praskiej. To na tym terenie znajduje się Ossów, Radzymin, Kobyłka, Wólka Radzymińska, Rembertów, warszawski Kamionek, Mińsk Mazowiecki i wiele innych miejscowości, które upamiętniono w związku z 1920 rokiem. Jako diecezja warszawsko-praska mamy szczególny obowiązek dbałości o tamte wydarzenia.

Ojciec św. Jan Paweł II, który odwiedził diecezję w 1999 roku i modlił się na cmentarzu w Radzyminie oraz przed katedrą praską, powierzył diecezji szczególną troskę i pamięć o bohaterach, wydarzeniach i miejscach związanych z 1920 rokiem.

Po modlitwie na cmentarzu w Radzyminie wyznał: „Chociaż na tym miejscu najbardziej wymowne jest milczenie, to przecież czasem potrzebne jest także słowo. I to słowo chcę tu pozostawić. Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem”. Na zakończenie wszystkich nas pobłogosławił.

* * *

Wróćmy do Słowa Bożego, które przed chwilą usłyszeliśmy. Widzimy jak tego Bożego błogosławieństwa nam ciągle potrzeba. Wyraża się ono w bliskości Boga, który pragnie być blisko nas, a właściwie to my pragniemy być jakby zanurzeni w Nim samym. Takiej bliskości Boga doświadczy prorok Eliasz. Był świadkiem i jednocześnie doświadczał wielu wyjątkowych okoliczności – gwałtowności burzy, trzęsienia ziemi, niszczących płomieni ognia, ale dopiero wtedy, kiedy odczuł łagodny powiew wiatru zrozumiał – Bóg jest blisko. Przysłuchując się temu opowiadaniu odczuwamy tęsknotę za ciszą, za zewnętrznym spokojem, a szczególnie za wewnętrznym ładem.

Jak wielkie są dary, które otrzymujemy dzięki naszej wierze, doświadczył św. Piotr. We fragmencie odczytanej dzisiaj Ewangelii ujrzeliśmy Apostoła, który przeżywa swoje wzloty i upadki. Wiara pozwoliła jemu wyjść z łodzi i stąpać po powierzchni jeziora, ale kiedy przyszło zwątpienie, cały pogrążył się w wodach. „Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?” Te słowa Chrystusa Pana są dla nas aż nadto wymowne. Z całych sił dbajmy, pielęgnujmy, naszą wiarę i o to samo dbajmy dla naszych bliźnich. Tego uczy nas dzisiaj Apostoł Paweł w liście skierowanym do wiernych w Rzymie. To jego mocne w słowach wyznanie „Wolałbym być pod klątwą i odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich”.

Dzisiejsza katecheza o wierze, o pragnieniu życia w bliskości Boga i o tym, że żyjemy także dla innych, będąc dla nich potrzebni i za nich odpowiedzialni – tak bardzo bliska jest naszym rozważaniom o wydarzeniach sierpnia 1920 roku. Te same wartości były, są dzisiaj i będą w przyszłości fundamentem w budowaniu Królestwa Bożego na ziemi i kształtowania cywilizacji miłości.

* * *

Czy zdajemy w pełni sobie sprawę z tego, co się w sierpniu i kolejnych miesiącach pamiętnego, 1920 roku, wydarzyło na naszych ziemiach? Dopiero co – w listopadzie 1918 roku cieszyliśmy się odzyskaniem niepodległości, chociaż jeszcze spore części przyszłej II Rzeczypospolitej były w trakcie toczonych walk o wolność, a już od 15 lutego 1919 roku musieliśmy, jako naród, podjąć zmagania z bolszewicką Rosją. Nasi bracia i siostry stanęli wtedy do walki – nie tylko o uchronienie Ojczyzny przed kolejnym zaborem – ale dla ocalenia wszystkich tych wartości, które rodzą się z przyjęcia Ewangelii – nauki Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Z perspektywy czasu łatwiej ocenić te wydarzenia, a uczą one nas, że danina krwi polskiej uratowała zarówno nasz naród, jak i inne narody europejskie, a może postawiła zaporę przed urzeczywistnieniem strasznych zamiarów wszechświatowej rewolucji bolszewickiej. Niestety, wiele państw przyklasnęło temu wszystkiemu, by bolszewicki pożar ogarnął Europę i świat.

* * *

Wielka rocznica zwycięstwa dobra nad złem przypomina nam o potrzebie wyrażenia przez nasze pokolenie wdzięczności Bogu, Matce Bożej i ludziom.

Dzisiaj – na wzór wielkiej modlitwy nowennowej z sierpnia 1920 roku – cała nasza diecezja począwszy od dnia 5 sierpnia trwa na modlitwie, łącząc się z naszymi przedstawicielami, którzy idą w 37. Praskiej Pielgrzymce Rodzin na Jasną Górę. Nowennę zakończy nocna adoracja Najświętszego Sakramentu, która będzie zorganizowana w każdej parafii z 14 na 15 sierpnia.

Szczególną cześć pragniemy oddać Matce Bożej Łaskawej, Patronce Warszawy i Strażniczce Polski. To do niej lud Warszawy zanosił gorące i pełne ufności modły o ocalenie Stolicy i Polski od kolejnej niewoli, upraszając zwycięstwo. Ku jej czci została ufundowana przez naszą wspólnotę diecezjalną i tych, którzy poczuwają się do wdzięczności wobec Matki Zbawiciela dostojna statua Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski. Znajdzie ona swoje miejsce w pobliżu nowej świątyni w parafii św. Jana Pawła II w Radzyminie.

* * *

Umiłowani Diecezjanie i Goście. Wprawdzie przez pośrednictwo wielu mediów jest przekazywany nasz diecezjalny program obchodów 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej – Cudu nad Wisłą, pozwólcie, że krótko powtórzę w tym liście nasze zamiary.

Obchody rozpoczniemy już 13 sierpnia, uroczystą Mszą św. o godz. 18.00 pod przewodnictwem kard. Kazimierza Nycza, naszego metropolity, w kościele Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku, w miejscu, skąd (po odprawieniu Mszy św.) wyruszyły na front oddziały młodzieży akademickiej i gimnazjaliści wraz z ks. Ignacym Skorupką.

Dnia następnego, 14 sierpnia, Msza św. polowa o godz. 17.00 przy pomniku w Wólce Radzymińskiej (gmina Nieporęt), w miejscu bitwy i ukazania się Matki Bożej. Mszy św. będzie przewodniczył i kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk, nasz biskup pomocniczy.

Tego samego dnia zbierzemy się jeszcze na modlitwę i złożenie wieńców o godz. 21.00 w Ossowie, przy krzyżu ustawionym w miejscu śmierci ks. Skorupki.

Uroczystości centralne zaplanowane są na 15 sierpnia. Po modlitwach porannych przy krzyżu upamiętniającym śmierć ks. Skorupki i złożeniu wieńców będziemy uczestniczyć w uroczystej Mszy św. o godz. 9.30 przy kaplicy w Ossowie, pod przewodnictwem i z homilią ks. abp. Stanisława Gądeckiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który również ukoronuje Obraz Matki Bożej z tutejszej kaplicy i odmówi akt zawierzenia Maryi.

Tego samego dnia w Radzyminie o godz. 17.00, na cmentarzu, gdzie pochowani są oficerowie i żołnierze polegli w Bitwie Warszawskiej, Mszy św. przewodniczyć będzie i okolicznościowe kazanie wygłosi abp. Wojciech Polak, Prymas Polski.

W niedzielę, 16 sierpnia spotykamy się w Radzyminie, w parafii Św. Jana Pawła II. Podczas Mszy św. o godz. 12.00. nastąpi odsłonięcie i poświęcenie figury Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski

Nasze kilkudniowe dziękczynienie zakończymy dnia 17 sierpnia 2020 r. w Mińsku Mazowieckim, w parafii Narodzenia NMP. Uroczystej Mszy św. o godz. 18.00 będzie przewodniczył abp. Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce, a okolicznościowe kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk. To tutaj po zwycięskiej batalii zatrzymał się ze swoimi oddziałami gen. Józef Haller, aby podziękować Bogu za otrzymane łaski i za zwycięstwo. Uczynił to przed obrazem Matki Bożej Anielskiej, która od tej chwili zaczęła być nazywana Matką Bożą Hallerowską. Obraz ukoronowano w 2000 roku. Przewodniczył wtedy uroczystościom kard. Józef Glemp, Prymas Polski i pierwszy ordynariusz naszej diecezji bp Kazimierz Romaniuk.

Umiłowani Siostry i Bracia. Niech nasze serca będą pełne wdzięczności wobec niezmierzonej hojności Boga w Trójce Świętej Jedynego i Matki Zbawiciela.

Tak jak przed stu laty wzywaliśmy orędownictwa św. Andrzeja Boboli, bł. Władysława z Gielniowa, tak i dzisiaj – wzbogaceni o nowych świętych i błogosławionych Patronów; szczególnie św. Jana Pawła II i św. Faustynę – wypraszajmy potrzebne łaski dla nas samych i umiłowanej Ojczyzny. Amen.

Z pasterskim błogosławieństwem i modlitwą

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski